به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر عیسی زاده، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سخنانی که پس از اقامه نماز جماعت مغرب و عشا روز یکشنبه 19 اردیبهشت 95 در مسجد امام علی علیه‌السلام خوابگاه کوی بیان داشت ضمن تبریک اعیاد شعبانیه با اشاره به روایتی از امام صادق علیه‌السلام اظهار داشت: عضو اصلی انسان که باید از آن مراقبت نمود قلب اوست و در قرآن کریم بیش از 100 مرتبه کلمه قلب ه همراه مشتقاتش بکار رفته است.

وی با اشاره به اینکه نام‌گذاری قلب به این خاطر است که دائماً در حال تغییر و تبدل است؛ افزود: دو تعریف را برای قلب وجود دارد؛ تعریف اول همان قلب جسمانی است که عضو حیاتی انسان برای زندگی است و تعریف دیگری که در قرآن و روایات دائماً از آن یادشده به معنای روح، جان و نفس انسان است.

مسئول نهاد در ادامه گفت: قلب همان‌طور که در بعد جسمانی انسان نقش حیاتی برای زندگی انسان بر عهده دارد در بعد معنوی و عالم اخلاق و تربیتی نیز نقش کلیدی دارد.

عضو هیئت‌علمی مرکز تحقیقات علوم قرآن، حدیث و طب دانشگاه با اشاره به آثار ایمان در حیات انسان مؤمن گفت: اولین سهم ایمان برای قلب و روح این است که انسان قرار پیدا می‌کند؛ همچنین دومین سهم مهم و بنیادی ایمان برای روح، معرفت است؛ یعنی در اثر ایمان قلبی، روح انسان به معرفت و شناخت و شهود خواهد رسید.

وی با اشاره به اینکه یکی از راه‌های رسیدن به مراتب اخلاقی و معنوی، بالا بردن آگاهی و معرفت در مورد مسائل معرفتی است؛ افزود: تا زمانی که روح انسان به آن مقام مشاهده نرسد، چشم ظاهری توفیق دیدن ظاهر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) را نخواهد داشت.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر عیسی زاده با بیان این مطلب که تسلیم اوامر الهی شدن، مرتبه نهایی ایمان قلبی است؛ اظهار داشت: انسان وقتی از اقرار عبور کرد، آرام‌آرام به معرفت می‌رسد و وقتی به معرفت رسید آنگاه متوجه قراردادهایی می‌شود که با خدا بسته است و در این مسیر به مرتبه رضا می‌رسد و در آخر روح و جان انسان در برابر خدا و اوامر او تسلیم می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به اینکه بنا بر تأکیدات مکرر قرآن کریم اولین گام برای حضور در صحنه تربیت و سیر سلوک این است که انسان روح و نفس خودش را دریابد؛ گفت: به تعبیر حضرت امام (ره) انسانی که می‌خواهد به وادی سیر و سلوک وارد شود مانند کسی است که در پای کوه ایستاده و به قله کوه نگاه می‌کند و پیمودن این راه برایش سخت و دشوار به نظر می‌رسد؛ اما همین‌که حرکت کرد و به سمت قله پیش رفت، این سختی برایش آسان خواهد شد و انگیزه بیشتری برای بالا رفتن پیدا می‌کند.

مسئول نهاد در خاتمه با تأکید بر اهمیت خودسازی در مسیر سیر و سلوک، اظهار داشت: در مراتب توحیدی ما باید ابتدا پایه‌های باورمندی و اعتقادی را محکم کنیم و به آن برسیم و توجه داشته باشیم که حرکت به سمت خودسازی و تربیت نفس باید از درون خودمان شروع شود و یکی از بهترین ابزار و به‌نوعی لازمه این مهم، مأنوس شدن با آیات قرآن کریم است.