به گزارش روابط‌عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه، این مراسم پس از اقامه نماز مغرب و عشا، روز یکشنبه 28 فروردین 1401 در مسجد امام علی (ع) خوابگاه کوی برگزار شد.

در این مراسم حجت‌الاسلام‌والمسلمین واحدی با بررسی موضوع تأثیر عملکرد و رفتار فردی و جمعی انسان‌ها در دنیا و آخرتشان و با اشاره به آیه 112 سوره نحل « وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ - و خدا بر شما حکایت کرد و مثل آورد مثل شهری را که در آن امنیت کامل حکمفرما بود و اهلش در آسایش و اطمینان زندگی می‌کردند و از هر جانب روزی فراوان به آنها می‌رسید تا آنکه اهل آن شهر نعمت‌های خدا را کفران کردند، خدا هم به‌موجب آن کفران و معصیت طعم گرسنگی و بیمناکی را به آنها چشانید و چون لباس، سراپای وجودشان را پوشاند.» گفت: محمد بن یعقوب کلینی از علی بن ابراهیم و او بعد از سه واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید که این آیه درباره قومی نازل شده که در کنار نهری به نام ثرثار زندگانی می‌کردند و یا این که در شهرى به نام ثرثار زندگى می‌نمودند و در کمال نعمت و خوشگذرانى و فراخى بودند تا جایی که از اثر کفران نعمت با نانى که از گندم درست می‌کردند، استنجا نموده و خود را با آن تمیز می‌نمودند و از نان‌هایی که استنجا می‌کردند تپه‌ای عظیم ایجاد شده بود تا این که مردى صالح و نیکوکار بر آن‌ها گذشت و دید زنى مشغول استنجاء بچه خود با نان گندم بوده است.این مرد گفت: چه شده است شما را؟ چرا از خداوند نمی‌ترسید و به این کیفیت کفران نعمت خداوند را می‌نمایید. آن زن گفت: چگونه ما را از گرسنگى می‌ترسانى در حالتى که نهر ثرثار همیشه در جریان است و ما از آن بهره برمی‌گیریم. چیزى نگذشت که آب آن نهر خشکیده شد و باران قطع گردید و نباتات زمین سوخت و وضع اهالى به بدبختى و گرسنگى و بیچارگى کشانیده شد و این آیه نازل گردید. تعبير «لِباسَ» در مورد گرسنگى و ترس، شايد به‌خاطر آن باشد كه اين دو همچون لباس، همه‌ى وجود و زندگى آنها را فراگرفته بود، چنان‌که تعبير «چشاندن» كنايه از نفوذِ آثار گرسنگى و ترس، در عمق وجود آنان است.

ایشان در پایان سخنان خود با بیان کارکرد رفتارهای اجتماعی انسان‌ها در دنیا و با اشاره به آیه 196 سوره اعراف «إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْکِتَابَ وَهُوَ یَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ - مرا دوست و یاور به حقیقت خدایی است که این کتاب (قرآن) را فرستاده و اوست که نیکوکاران را دوستی و سرپرستی می‌کند.» گفت: صالح بودن، از جایگاه والایی نزد خداوند برخوردار است، تمام انبیا از صالحان بوده‌اند، «کُلٌّ مِنَ الصَّالِحِينَ» و آرزوی ملحق شدن به آنان را داشته‌اند، چنان‌که حضرت یوسف فرمود «تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» و ما نیز در پایان هر نماز، به آنان سلام می‌فرستیم. «السلام علينا و على عباداللّه الصالحين». معبود واقعی کسی است که هم برنامه مشخّصی می‌دهد، «نَزَّلَ الْكِتابَ» هم در اجرا، رهروان را سرپرستی می‌کند. «یَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ» در واقع این آیه کارکرد اجتماعی تقوا و ایمان را در دنیا بررسی و بیان می‌کند که اگر افراد تقوا پیشه کنند، برکات و نعمات الهی از اسمان و زمین بر آنها نازل خواهند شد.

در ادامه مراسم، مولودی‌خوانی توسط کربلایی عبادی، مداح اهل‌بیت، انجام گرفت.