به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه، جلسه تفسیر قرآن کریم روز چهارشنبه 24 فروردین بعد از اقامه نماز ظهر و عصر در نمازخانه سازمان مرکزی دانشگاه برگزار شد.

در ابتدای این جلسه حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدقریشی با اشاره به دعای روز یازدهم ماه مبارک رمضان «اللهُمَّ حَبِّبْ الَیَ‌ فیهِ الْإِحْسانَ، وَکَرِّهْ الَیَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ، وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ، بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ‌الْمُسْتَغیثینَ- خدایا در این ماه شوق احسان و نیکی را در دلم قرار ده و میل به فسق و نافرمانی را از من دور کن و خشم و دوزخت را بر من حرام گردان، به یاری‌ات ای فریادرس فریادرس خواهان.» گفت: ما انسان‌ها ذاتاً دارای دو صفت بسیار مهم هستیم؛ چیزهایی را دوست داریم و از چیزهای دیگری هم تنفر داریم، حال این حس دوست داشتن و تنفر تا حدودی به خصوصیات و اعمال ما برمی‌گردد. مثلاً همه‌ی ما از یک منظره‌ی زیبا، از حقیقت و... خوشمان می‌آید و همین‌طور از دروغ، تهمت زدن و... احساس تنفر می‌کنیم، اما نکته‌ی قابل‌توجه این است، علی‌رغم اینکه به‌صورت ذاتی، این حس دوست داشتن و تنفر در درون ما وجود دارد، اما متأسفانه گاهی غبارهایی در درون ما شکل می‌گیرد و از چیزهای که قبلاً دوستشان داشتیم اکنون بدمان می‌آید. به‌طور مثال فردی درگذشته لحظه‌شماری می‌کرد تا ماه مبارک رمضان فرارسد اما باگذشت زمان و غبارآلود شدن وجود این شخص، حتی متوجه شروع و اتمام ماه مبارک رمضان هم نمی‌شود. این‌گونه افراد نه در یک‌شب، بلکه آرام‌آرام دچار این دگرگونی منفی می‌شوند.
ایشان در ادامه با اشاره به مفهوم احسان و فسق، افزود: احسان، به معنای نیکی کردن است، انسان کار خوب که می‌کند اعم از این است که این کار نیکش، به حال دیگری هم مفید باشد یا نه. یعنی خوبی، هم عاید خودت می‌شود و هم عاید دیگران. «فسق» ازنظر ریشه لغت به معنای خارج‌شدن هسته از درون خرما است، سپس در این معنا توسعه داده شده و به کسانی که از جاده بندگی خداوند بیرون می‌روند اطلاق شده است. در حقیقت همان گونه که هسته خرما به هنگام بیرون آمدن، آن قشر شیرین، مفید و مغذی را رها می‌سازد، آن‌ها نیز با اعمال خود تمام ارزش و شخصیت خویش را از دست می‌دهند؛ لذا به تمام کسانی که لباس طاعت پروردگار را از تن درآورده و از راه و رسم بندگی خارج‌شده‌اند «فاسق» گفته‌شده است؛ فاسق معنی وسیعی دارد و هر نوع خروج از رسم عبودیت و بندگی خدا را شامل می‌شود .
وی در ادامه با اشاره به‌ضرورت بیزاری جستن از گناه، گفت: بی‌تردید تنفر از گناه مقوله‌ای ذاتی است، لیکن پس از ارتکاب و تکرار زشتی‌ها و بدی‌ها، قبح و زشتی آن‌ها از بین می‌رود؛ لذا تنفر قلبی، سبب می‌شود شخص لااقل آلوده به گناه نشود. اگر این تنفر نباشد، او نیز به گناه خو می‌گیرد و به‌صف گنهکاران می‌پیوندد. بدیهی است تکرار گناه، تدریجاً به‌صورت یک فضیلت، در نظر گنهکاران خودنمایی می‌کند؛ درواقع فسق، معصیت و نافرمانی خدا، چشم و گوش انسان را بسته و به مصداق حدیث نبوی «حبُّک للشَّی‌ء یُعمی و یُصم» آدمی را کور و کر کرده و قدرت درک واقعیت‌ها را از او می‌گیرد، در چنین حالی، زشتی‌ها در نظر او زیبا و زیبایی‌ها در نظر او زشت و بی‌رنگ می‌شود.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدقریشی در خاتمه با اشاره به شعری از مولانا «صحت این حس بجویید از طبیب * صحت آن حس بخواهید از حبیب»، افزود: پرهیز از هرگونه گناه اعم از ترک واجب و فعل معصیت، ازجمله مراحل شکل‌گیری تقوا به شمار می‌آید. این‌گونه است که هرقدر پاکی قلب و روح و پرهیزگاری انسان و دوری او از ظلم و گناه بیشتر باشد، درجه قبولی عبادات و اعمال آن در پیشگاه خداوند عالی‌تر مقبول خواهد بود؛ زیرا ارزش هر عملی به ارزش آورنده آن عمل و روحیات او بستگی دارد.