به گزارش روابط عمومی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی تهران، پنجمین جلسه از کارگاه «نقش تربیتی در خانواده و دانشگاه» ویژه ائمه جماعات دانشگاه علوم پزشکی تهران از ساعت 14 روز چهارشنبه 10 دیماه 99 به‌صورت مجازی و بر بستر اسکای روم دفتر نهاد برگزار شد.
در ابتدای جلسه حجت‌الاسلام ‌والمسلمین دکتر سید علیرضا تراشیون، مشاور امور خانواده ضمن تسلیت ایام شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، گرامیداشت یوم الله نهم دی و سالگرد شهادت سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی، با اشاره به اصول و فنون و تجارب مشاوره ای گفت: تعریف مشاوره یعنی آن کمکی که مشاور به مراجع می کند تا بتواند مشکلات خودش را بهتر حل کند و تصمیم بهتری بگیرد.
وی با اشاره به سه رکن مشاوره؛ مشاور، مراجع و تعامل بین این دو، گفت: مشاوره قضاوت نیست، بلکه راهنمایی است و قضاوت در مشاوره در واقع بازی کردن در میدان دو نفر است.
وی در ادامه گفت: فرمول مشاوره خوب، این است که شنونده خوبی باشیم، بخوبی تحلیل کنیم و ریشه یاب و راهکار ده خوبی باشیم.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر تراشیون در ادامه، تجارب مشاوره ای را برشمرد و گفت: بحث نکنید وگرنه می شوید طرف دعوا، و از جایگاه اصلی خودتان خارج می شوید. از مراجع هم تمجید نکنید، مگر اینکه از هر دو طرف به یک اندازه تمجید کنید. حوصله خود را زیاد کنید، مشاوره صبر زیاد می خواهد چون یک فرایند بلند مدت است. هیچوقت به مراجع قولی ندهید، چون گاهی اصلاح بین زوجین به سهولت ممکن نیست. از تفسیر کردن بپرهیزیم، بلکه تفسیر موضوع را از خود مراجع بخواهیم، مثلاً اگر گفت همسر من آدم بدی است، بپرسیم از چه نظر؟
ایشان در ادامه تصریح کرد: در مورد مطالبی که مراجع نسبت به آن حساسیت دارد صحبت نکنیم، ورود به بعضی حریم ها کار مشاور را خراب می کند. سعی کنید در مشاوره ها ارتباط گیری ما خوب باشد، بخصوص شروع ارتباط با مراجع. طوری برخورد کنیم که خود مراجع بطور داوطلبانه مشتاق مطرح کردن موضوعش باشد. در مسیر مشاوره، از طرف دوم مراجع بدگویی نکنیم، چون با این کار مقاومت طرف مقابل را در پذیرش حل مشکل زیاد می کنیم.
وی در ادامه اظهار داشت: از اظهار تعجب نسبت به مسائل و مشکلات مراجع اجتناب کنیم، چون این اظهار تعجب، فراپیام دارد و فراپیام اظهار تعجب این است که انگار این موضوع برای مشاور تازگی دارد و دیگر این که، کار مراجع بیخ پیدا کرده است.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: از ابراز علاقه به مراجع پرهیز کنیم و قضاوت های اخلاقی در مورد رفتارهای مراجعین نکنیم، مثلاً بگوییم: تو گناهکاری، تو خوبی و...